‘Als ik later groot ben, word ik..’ Een standaard vraag die in elk vriendenboekje van vroeger te vinden is. Mijn antwoord luidde steevast dat ik bakker of prinses zou worden. Niet nadenkend over de logica ervan. Niet nadenkend wat ervoor nodig zou zijn. Gewoon instinctief antwoord geven. Ik vond prinsessenjurken leuk en ik vond bakken leuk. Easy dus wat het antwoord op de vraag ‘wat wil je worden’ was.
Hoe zit dat nu dan?
De laatste jaren krijg ik nog steeds minstens één keer per maand de vraag ‘wat wil je later worden als je klaar bent met studeren’? ‘Wat kan je met je studie?’ ‘Weet je al welke richting je op wil?’ Lange tijd kon ik vrij gefrustreerd raken van deze vraag. Want op elke vraag luidde het antwoord ‘ik weet het niet’ of ‘ik heb geen idee’. En dat maakte mij soms best onzeker. Want de maatschappij leek af te hangen van wat ik later zou worden. Dus moest ik het niet specifiek weten? Moest ik niet een ultranuttig beroep beoefenen later? Ik werd zelfs zo onzeker van deze vragen, dat ik meermaals van studie wilde wisselen om maar te weten wat ik later zou willen worden. Maar elke keer kwam ik weer terug op de volgende conclusie – het specifiek weten van wat het pad / beroep voor me zou zijn, zou me niet persé helpen in blijer worden met wat ik aan het doen ben.
En toen…
Toen ging ik daadwerkelijk nadenken over wat ik later wilde worden. Maar dan niet in termen van beroep. Maar gewoon. Losgezien van mijn baan later. Een beroep, een professie, een (bij)baan..… Het is allemaal maar een klein deel van wie ik eigenlijk ben. Wat veel grotere impact heeft, zijn de kleine acties die ik doe, de energie die ik uitstraal op werk, de energie die ik uitstraal naar anderen. Dat ik de buurvrouw zou helpen met boodschappen, een poster ophang voor duurzaamheid op kantoor, praat met mensen over bewust leven, spontane knuffels (post-corona) uitdeel, glimlach naar de cassière in de winkel, een shift op werk van mijn collega overneem…. En ga zo maar door!
Tuurlijk wil ik impact maken met mijn beroep later. Wie wil dat niet? Maar soms lijkt het alsof beroepen, banen etcetera alleen maar worden afgemeten aan de directe impact die je maakt. Terwijl de indirecte impact van acties die je buiten uitvoert ook zo ontzettend veel invloed hebben.
Als ik later groot ben, dan word ik..
Als mensen nu vragen wat ik later wil worden, dan antwoord ik met een glimlach ‘wereldverbeteraar’. Want hoewel ik mijn precieze richting of beroep niet weet, weet ik wel dat ik in alles altijd mijn best zal doen om de wereld een stukje beter te maken. Waar ik ook terecht zal komen, wat ik ook zal doen, ik zal altijd proberen om de wereld een stukje mooier te maken. Met een glimlach, met een lieve actie, met bemoedigende woorden… Alles wat ik doe, binnen én buiten werk heeft invloed op de wereld. Heeft invloed op mijn eigen leven én andermans leven. Alle acties die je doet dragen bij aan de wereld van morgen – en die wereld zie ik graag liefdevol en duurzaam.
Als ik later groot ben, word ik dus wereldverbeteraar. Iets dat mijn jonge ik nooit had kunnen bedenken, maar ik kan me geen mooier doel voorstellen. En jij? Wat word jij later als je groot bent?