Er is voor vrouwenrechten gestreden, jaren lang, decenia lang, misschien zelfs door sommige early adapters eeuwen lang. Het is een proces geweest wat niet vanzelf ging. Waar in eerst instantie veel op tegen was. Waar de meerderheid het niet mee eens was. Maar er zijn mensen, vrouwen, geweest die opkwamen voor wat ze geloofde dat de toekomst was. Zij konden verandering teweeg brengen. Zo kan ik nog veel meer voorbeelden noemen, maar wat je overal terug ziet is dat er een verandering eerst geïnitieerd moet worden, dan zijn er de early-adaptors die samen met de initatiors strijden voor wat ze willen, dan heb je de meelopers die eerst moeten zien hoe de early adaptors en de initiatoren het ervaren, dat het veilig is en oke. Dan heb je nog een groep die twijfelt, maar zodra de meerderheid over de streep is, durven ze toch mee. En dan heb je de mensen die met de hakken in het zand staan, overal in discussie mee gaan en vooral heel conservatief denken. Misschien herken je je in een van deze groepen, misschien zit je een beetje tussen twee groepen in.
Nu we weten hoe gedragsverandering werkt kan je misschien wel begrijpen dat dat niet over een nacht ijs gaat. Het is een proces. En een flinke ook. Dat is niet erg, snelle radicale veranderingen kan niemand aan ;-). Maar daarvoor wordt wel je geduld op de proef gesteld. Zeker als je een initiator of een early-adoptor bent. En als je nu al op een manier strijd voor duurzaamheid dan val je onder de early-adaptors! En dat kan soms best frusterend, uitzichtloos en soms zelfs zinloss voelen. In deze blog wil ik je meenemen in de kracht van de verandering op de lange termijn. Duurzame verandering voor een leefbare planeet zegmaar!
Verandering teweegbrengen kost tijd
Alleen het verkrijgen van stemrecht voor vrouwen heeft 39 (!) jaar geduurd. Want, de politiek was het er niet mee eens, de meeste mensen waren het er niet mee eens, de grondwet moest veranderd worden en er was veel discussie over of het al deze moeite wel waard was. Maar Aletta Jacobs had ondertussen een flinke groep vrouwen en mannen voor zich gewonnen en zette de strijd door.
Dit is een relatief kleine verandering, waar al zoveel tijd voor nodig was! Maar de aanhouder wint en door haar eerste actie om op te komen voor haar rechten heeft ze uiteindelijk voor elkaar gekregen dat het voor de jonge generatie nu heel normaal is om als vrouw naar het stemhokje te gaan. Wij hebben haar nodig gehad, iemand die anders durfde te zijn, iemand die op kwam voor haar mening, iemand die vocht voor haar rechten. Noem haar een activist of niet zoals het hoort, want dat was ze in die tijd. Om verandering teweeg te brengen hebben we mensen met grote ideale nodig die er alles aan doen om te strijden waar ze voor staan. Haar impact is nog steeds zichtbaar in de wereld van nu, generatie op generatie is het mogelijk om als vrouw te stemmen. En dat is precies waar ik naartoe wil.
We hebben activisten nodig, mensen die tegendraads zijn, die niet ‘in het plaatje’ van de huidige maatschappij passen. Boom-knuffelende geiten-wollen sokken, precies die mensen strijden waar ze voor staan. Hiermee wil ik niet zeggen dat jij nu per se een boom-knuffelende-geitenwollen-sok moet worden, maar je snapt mij punt denk ik ;-). Iedereen pakt ‘impact maken’ op zijn eigen manier aan en dat is juist heel erg sterk, maar laten we ook iedereens manier respecteren!
Verandering teweegbrengen kost doorzettingsvermogen
Voor je daadwerkelijk verandering ziet, gaat er tijd verstreken. Is dat een reden om te stoppen? Zeker niet! Stel dat Aletta Jacobs halverwege was gestopt omdat ze zoveel tegenslagen had en het duurde en duurde. Dat zou zonde zijn geweest! Stel dat dat het laatste was wat ze deed in haar leven, dat ze eindelijk mocht stemmen, maar dat zelf niet meer mee kon maken. Zou ze het dan niet gedaan hebben? Omdat ze alleen belangrijk vond wat zij als individu mocht? Ze heeft een beweging in stant gezet en haar naam zal altijd in de geschiedenisboeken blijven staan. Je moet je over je eigen ego heen zetten en uitzoomen, het grote plaatje bekijken.
Je moet als individu minder individualistisch gaan denken
Ruben Jacobs
Wij proviteren van de strijden die zijn gestreden door eerdere generaties, zoals bijvoorbeeld die van het vrouwenstemrecht, maar er zijn er nog veel meer natuurlijk. Dan kunnen we nu lekker indivualistisch gaan zijn en genieten van al onze privileges, of we kunnen ons inzetten om voor de generatie(s) na ons een nog betere toekomst te creeëren. En dan bedoel ik natuurlijk voornamelijk uberhaupt een toekomst creeëren, zorgen dat er een planeet is waar de mens nog op kan leven. Door samen te werken, krachten te bundelen en nu direct te beginnen met het verbeteren van mijn eigen lifestyle, uit te spreken waar ik voor sta, mensen op te roepen mee te doen, een boek te schrijven over hoe je duurzaamheid kan implementeren in je eigen leven kunnen we wereldwijde verandering teweeg brengen die de geschiedenisboeken ingaat.
Verandering teweeg brengen is fantastisch!
Ik hoop dat ik je met deze blog heb kunnen laten inzien dat al onze acties impact hebben, ook al zien we dat wellicht zelf niet meer. Voor mij geeft dat betekenis aan het leven. Daarvoor spring ik ’s ochtends vroeg mijn bed uit. Omdat ik kán bijdragen. En omdat ik dat met liefde, overgave en passie doe. En dat betekent niet dat ik niet meer ‘gewoon student’ kan zijn. Maar dat is weer een onderwerp voor een volgende keer ;-).
De moraal van het verhaal: ga ervoor! Maak impact, wees de verandering en draag bij aan het leefbaarhouden van de planeet. Ik heb er vertrouwen dat er dan over 100 jaar een blog wordt geschreven over ‘weet je nog, dat we ooit een klimaatprobleem hadden?’
Liefs,
Maartje
Deze blog is geinspireerd op de podcast van ‘klimaattherapie de podcast w/ socioloog en auteur Ruben Jacobs’
Bron gebruik voor vrouwenstemrecht: https://www.gendergeschiedenis.nl/index.php/gendergeschiedenis/dossiers/201-stemrecht-voor-vrouwen-in-nederland
